беспрыту́лле
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| беспрыту́лле | |
| беспрыту́лля | |
| беспрыту́ллю | |
| беспрыту́лле | |
| беспрыту́ллем | |
| беспрыту́ллі |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)