беспрабу́ддзе
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| беспрабу́ддзе | |
| беспрабу́ддзя | |
| беспрабу́ддзю | |
| беспрабу́ддзе | |
| беспрабу́ддзем | |
| беспрабу́ддзі |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)