беспарто́чнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. беспарто́чнік беспарто́чнікі
Р. беспарто́чніка беспарто́чнікаў
Д. беспарто́чніку беспарто́чнікам
В. беспарто́чніка беспарто́чнікаў
Т. беспарто́чнікам беспарто́чнікамі
М. беспарто́чніку беспарто́чніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)