бесклапо́цце
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| бесклапо́цце | |
| бесклапо́цця | |
| бесклапо́ццю | |
| бесклапо́цце | |
| бесклапо́ццем | |
| бесклапо́цці |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)