безнадзе́іць

‘пазбаўляць надзеі каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. безнадзе́ю безнадзе́ім
2-я ас. безнадзе́іш безнадзе́іце
3-я ас. безнадзе́іць безнадзе́яць
Прошлы час
м. безнадзе́іў безнадзе́ілі
ж. безнадзе́іла
н. безнадзе́іла
Загадны лад
2-я ас. безнадзе́й безнадзе́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час безнадзе́ячы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)