беззако́нніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. беззако́нніца беззако́нніцы
Р. беззако́нніцы беззако́нніц
Д. беззако́нніцы беззако́нніцам
В. беззако́нніцу беззако́нніц
Т. беззако́нніцай
беззако́нніцаю		 беззако́нніцамі
М. беззако́нніцы беззако́нніцах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)