беззако́ннік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. беззако́ннік беззако́ннікі
Р. беззако́нніка беззако́ннікаў
Д. беззако́нніку беззако́ннікам
В. беззако́нніка беззако́ннікаў
Т. беззако́ннікам беззако́ннікамі
М. беззако́нніку беззако́нніках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)