беззако́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
беззако́нне | |
беззако́ння | |
беззако́нню | |
беззако́нне | |
беззако́ннем | |
беззако́нні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)
беззако́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
беззако́нне | |
беззако́ння | |
беззако́нню | |
беззако́нне | |
беззако́ннем | |
беззако́нні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)