балва́н
‘дурань, невук’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| балва́н | балваны́ | |
| балва́на | балвано́ў | |
| балва́ну | балвана́м | |
| балва́на | балвано́ў | |
| балва́нам | балвана́мі | |
| балва́не | балвана́х |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)