балва́н
‘дурань, невук’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| балва́н | балваны́ | |
| балвана́ | балвано́ў | |
| балвану́ | балвана́м | |
| балвана́ | балвано́ў | |
| балвано́м | балвана́мі | |
| балване́ | балвана́х |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)