аспрэ́чанне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| аспрэ́чанне | аспрэ́чанні | |
| аспрэ́чання | аспрэ́чанняў | |
| аспрэ́чанню | аспрэ́чанням | |
| аспрэ́чанне | аспрэ́чанні | |
| аспрэ́чаннем | аспрэ́чаннямі | |
| аспрэ́чанні | аспрэ́чаннях |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)