асобаўпаўнава́жаны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. асобаўпаўнава́жаны асобаўпаўнава́жаная асобаўпаўнава́жанае асобаўпаўнава́жаныя
Р. асобаўпаўнава́жанага асобаўпаўнава́жанай
асобаўпаўнава́жанае		 асобаўпаўнава́жанага асобаўпаўнава́жаных
Д. асобаўпаўнава́жанаму асобаўпаўнава́жанай асобаўпаўнава́жанаму асобаўпаўнава́жаным
В. асобаўпаўнава́жаны (неадуш.)
асобаўпаўнава́жанага (адуш.)		 асобаўпаўнава́жаную асобаўпаўнава́жанае асобаўпаўнава́жаныя (неадуш.)
асобаўпаўнава́жаных (адуш.)
Т. асобаўпаўнава́жаным асобаўпаўнава́жанай
асобаўпаўнава́жанаю		 асобаўпаўнава́жаным асобаўпаўнава́жанымі
М. асобаўпаўнава́жаным асобаўпаўнава́жанай асобаўпаўнава́жаным асобаўпаўнава́жаных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)