асве́дчаны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
асве́дчаны | асве́дчаная | асве́дчанае | асве́дчаныя | |
асве́дчанага | асве́дчанай асве́дчанае |
асве́дчанага | асве́дчаных | |
асве́дчанаму | асве́дчанай | асве́дчанаму | асве́дчаным | |
асве́дчаны ( асве́дчанага ( |
асве́дчаную | асве́дчанае | асве́дчаныя ( асве́дчаных ( |
|
асве́дчаным | асве́дчанай асве́дчанаю |
асве́дчаным | асве́дчанымі | |
асве́дчаным | асве́дчанай | асве́дчаным | асве́дчаных |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)