архаізава́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. архаізава́ны архаізава́ная архаізава́нае архаізава́ныя
Р. архаізава́нага архаізава́най
архаізава́нае		 архаізава́нага архаізава́ных
Д. архаізава́наму архаізава́най архаізава́наму архаізава́ным
В. архаізава́ны (неадуш.)
архаізава́нага (адуш.)		 архаізава́ную архаізава́нае архаізава́ныя (неадуш.)
архаізава́ных (адуш.)
Т. архаізава́ным архаізава́най
архаізава́наю		 архаізава́ным архаізава́нымі
М. архаізава́ным архаізава́най архаізава́ным архаізава́ных

Кароткая форма: архаізава́на.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)