апяку́н

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. апяку́н апекуны́
Р. апекуна́ апекуно́ў
Д. апекуну́ апекуна́м
В. апекуна́ апекуно́ў
Т. апекуно́м апекуна́мі
М. апекуне́ апекуна́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)