апусты́ньванне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
апусты́ньванне | |
апусты́ньвання | |
апусты́ньванню | |
апусты́ньванне | |
апусты́ньваннем | |
апусты́ньванні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)