апусто́шанне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| апусто́шанне | |
| апусто́шання | |
| апусто́шанню | |
| апусто́шанне | |
| апусто́шаннем | |
| апусто́шанні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)