апаві́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. апаўю́ апаўё́м
2-я ас. апаўе́ш апаўяце́
3-я ас. апаўе́ апаўю́ць
Прошлы час
м. апаві́ў апавілі́
ж. апавіла́
н. апавіла́
апавіло́
Загадны лад
2-я ас. апаві́ апаві́це
Дзеепрыслоўе
прош. час апаві́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)