анамастыко́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. анамастыко́н анамастыко́ны
Р. анамастыко́на анамастыко́наў
Д. анамастыко́ну анамастыко́нам
В. анамастыко́н анамастыко́ны
Т. анамастыко́нам анамастыко́намі
М. анамастыко́не анамастыко́нах

Крыніцы: piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)