амо́ўчаны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
амо́ўчаны | амо́ўчаная | амо́ўчанае | амо́ўчаныя | |
амо́ўчанага | амо́ўчанай амо́ўчанае |
амо́ўчанага | амо́ўчаных | |
амо́ўчанаму | амо́ўчанай | амо́ўчанаму | амо́ўчаным | |
амо́ўчаны ( амо́ўчанага ( |
амо́ўчаную | амо́ўчанае | амо́ўчаныя ( амо́ўчаных ( |
|
амо́ўчаным | амо́ўчанай амо́ўчанаю |
амо́ўчаным | амо́ўчанымі | |
амо́ўчаным | амо́ўчанай | амо́ўчаным | амо́ўчаных |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)