амо́віць
‘абгаварыць, абмеркаваць што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| амо́ўлю | амо́вім | |
| амо́віш | амо́віце | |
| амо́віць | амо́вяць | |
| Прошлы час | ||
| амо́віў | амо́вілі | |
| амо́віла | ||
| амо́віла | ||
| Загадны лад | ||
| амо́ў | амо́ўце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| амо́віўшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)