аметы́ст

‘каштоўны камень; ювелірны выраб’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. аметы́ст аметы́сты
Р. аметы́ста аметы́стаў
Д. аметы́сту аметы́стам
В. аметы́ст аметы́сты
Т. аметы́стам аметы́стамі
М. аметы́сце аметы́стах

Крыніцы: krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)