алавя́ннік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| алавя́ннік | алавя́ннікі | |
| алавя́нніка | алавя́ннікаў | |
| алавя́нніку | алавя́ннікам | |
| алавя́нніка | алавя́ннікаў | |
| алавя́ннікам | алавя́ннікамі | |
| алавя́нніку | алавя́нніках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)