акуна́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
акуна́нне | акуна́нні | |
акуна́ння | акуна́нняў | |
акуна́нню | акуна́нням | |
акуна́нне | акуна́нні | |
акуна́ннем | акуна́ннямі | |
акуна́нні | акуна́ннях |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)