акампанія́тарка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. акампанія́тарка акампанія́таркі
Р. акампанія́таркі акампанія́тарак
Д. акампанія́тарцы акампанія́таркам
В. акампанія́тарку акампанія́тарак
Т. акампанія́таркай
акампанія́таркаю		 акампанія́таркамі
М. акампанія́тарцы акампанія́тарках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)