акампанія́тар

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. акампанія́тар акампанія́тары
Р. акампанія́тара акампанія́тараў
Д. акампанія́тару акампанія́тарам
В. акампанія́тара акампанія́тараў
Т. акампанія́тарам акампанія́тарамі
М. акампанія́тару акампанія́тарах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)