азнаменава́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. азнаменава́нне азнаменава́нні
Р. азнаменава́ння азнаменава́нняў
Д. азнаменава́нню азнаменава́нням
В. азнаменава́нне азнаменава́нні
Т. азнаменава́ннем азнаменава́ннямі
М. азнаменава́нні азнаменава́ннях

Крыніцы: krapivabr2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)