ад’е́нчыць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. ад’е́нчу ад’е́нчым
2-я ас. ад’е́нчыш ад’е́нчыце
3-я ас. ад’е́нчыць ад’е́нчаць
Прошлы час
м. ад’е́нчыў ад’е́нчылі
ж. ад’е́нчыла
н. ад’е́нчыла
Дзеепрыслоўе
прош. час ад’е́нчыўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)