адштурхо́ўванне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
адштурхо́ўванне | адштурхо́ўванні | |
адштурхо́ўвання | адштурхо́ўванняў | |
адштурхо́ўванню | адштурхо́ўванням | |
адштурхо́ўванне | адштурхо́ўванні | |
адштурхо́ўваннем | адштурхо́ўваннямі | |
адштурхо́ўванні | адштурхо́ўваннях |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)