адчасава́ць

‘адкласці ў часе, адтэрмінаваць што-небудзь; правесці дзе-небудзь пэўны час’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. адчасу́ю адчасу́ем
2-я ас. адчасу́еш адчасу́еце
3-я ас. адчасу́е адчасу́юць
Прошлы час
м. адчасава́ў адчасава́лі
ж. адчасава́ла
н. адчасава́ла
Загадны лад
2-я ас. адчасу́й адчасу́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час адчасава́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)