адубе́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. адубе́ю адубе́ем
2-я ас. адубе́еш адубе́еце
3-я ас. адубе́е адубе́юць
Прошлы час
м. адубе́ў адубе́лі
ж. адубе́ла
н. адубе́ла
Дзеепрыслоўе
прош. час адубе́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)