адпраўні́к
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| адпраўні́к | адпраўнікі́ | |
| адпраўніка́ | адпраўніко́ў | |
| адпраўніку́ | адпраўніка́м | |
| адпраўніка́ | адпраўніко́ў | |
| адпраўніко́м | адпраўніка́мі | |
| адпраўніку́ | адпраўніка́х |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)