аднасастаўны́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. аднасастаўны́ аднасастаўна́я аднасастаўно́е аднасастаўны́я
Р. аднасастаўно́га аднасастаўно́й
аднасастаўно́е		 аднасастаўно́га аднасастаўны́х
Д. аднасастаўно́му аднасастаўно́й аднасастаўно́му аднасастаўны́м
В. аднасастаўно́га (адуш.) аднасастаўну́ю аднасастаўно́е аднасастаўны́х (адуш.)
Т. аднасастаўны́м аднасастаўно́й
аднасастаўно́ю		 аднасастаўны́м аднасастаўны́мі
М. аднасастаўны́м аднасастаўно́й аднасастаўны́м аднасастаўны́х

Крыніцы: tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)