аднасаста́ўны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. аднасаста́ўны аднасаста́ўная аднасаста́ўнае аднасаста́ўныя
Р. аднасаста́ўнага аднасаста́ўнай
аднасаста́ўнае		 аднасаста́ўнага аднасаста́ўных
Д. аднасаста́ўнаму аднасаста́ўнай аднасаста́ўнаму аднасаста́ўным
В. аднасаста́ўны (неадуш.)
аднасаста́ўнага (адуш.)		 аднасаста́ўную аднасаста́ўнае аднасаста́ўныя (неадуш.)
аднасаста́ўных (адуш.)
Т. аднасаста́ўным аднасаста́ўнай
аднасаста́ўнаю		 аднасаста́ўным аднасаста́ўнымі
М. аднасаста́ўным аднасаста́ўнай аднасаста́ўным аднасаста́ўных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)