аднарадко́вік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. аднарадко́вік аднарадко́вікі
Р. аднарадко́віка аднарадко́вікаў
Д. аднарадко́віку аднарадко́вікам
В. аднарадко́вік аднарадко́вікі
Т. аднарадко́вікам аднарадко́вікамі
М. аднарадко́віку аднарадко́віках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)