аднапу́тка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. аднапу́тка аднапу́ткі
Р. аднапу́ткі аднапу́так
Д. аднапу́тцы аднапу́ткам
В. аднапу́тку аднапу́ткі
Т. аднапу́ткай
аднапу́ткаю		 аднапу́ткамі
М. аднапу́тцы аднапу́тках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)