аднамы́снік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. аднамы́снік аднамы́снікі
Р. аднамы́сніка аднамы́снікаў
Д. аднамы́сніку аднамы́снікам
В. аднамы́сніка аднамы́снікаў
Т. аднамы́снікам аднамы́снікамі
М. аднамы́сніку аднамы́сніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)