аднамо́ўнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. аднамо́ўнік аднамо́ўнікі
Р. аднамо́ўніка аднамо́ўнікаў
Д. аднамо́ўніку аднамо́ўнікам
В. аднамо́ўніка аднамо́ўнікаў
Т. аднамо́ўнікам аднамо́ўнікамі
М. аднамо́ўніку аднамо́ўніках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)