аднамо́ўнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| аднамо́ўнік | аднамо́ўнікі | |
| аднамо́ўніка | аднамо́ўнікаў | |
| аднамо́ўніку | аднамо́ўнікам | |
| аднамо́ўніка | аднамо́ўнікаў | |
| аднамо́ўнікам | аднамо́ўнікамі | |
| аднамо́ўніку | аднамо́ўніках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)