аднабо́жнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| аднабо́жнік | аднабо́жнікі | |
| аднабо́жніка | аднабо́жнікаў | |
| аднабо́жніку | аднабо́жнікам | |
| аднабо́жніка | аднабо́жнікаў | |
| аднабо́жнікам | аднабо́жнікамі | |
| аднабо́жніку | аднабо́жніках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)