аднааб’екты́ўны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. аднааб’екты́ўны аднааб’екты́ўная аднааб’екты́ўнае аднааб’екты́ўныя
Р. аднааб’екты́ўнага аднааб’екты́ўнай
аднааб’екты́ўнае		 аднааб’екты́ўнага аднааб’екты́ўных
Д. аднааб’екты́ўнаму аднааб’екты́ўнай аднааб’екты́ўнаму аднааб’екты́ўным
В. аднааб’екты́ўны (неадуш.)
аднааб’екты́ўнага (адуш.)		 аднааб’екты́ўную аднааб’екты́ўнае аднааб’екты́ўныя (неадуш.)
аднааб’екты́ўных (адуш.)
Т. аднааб’екты́ўным аднааб’екты́ўнай
аднааб’екты́ўнаю		 аднааб’екты́ўным аднааб’екты́ўнымі
М. аднааб’екты́ўным аднааб’екты́ўнай аднааб’екты́ўным аднааб’екты́ўных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)