адмуці́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. адмучу́ адму́цім
2-я ас. адму́ціш адму́ціце
3-я ас. адму́ціць адму́цяць
Прошлы час
м. адмуці́ў адмуці́лі
ж. адмуці́ла
н. адмуці́ла
Загадны лад
2-я ас. адмуці́ адмуці́це
Дзеепрыслоўе
прош. час адмуці́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)