адко́рмнік
‘парсюк, пастаўлены на адкорм’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| адко́рмнік | адко́рмнікі | |
| адко́рмніка | адко́рмнікаў | |
| адко́рмніку | адко́рмнікам | |
| адко́рмніка | адко́рмнікаў | |
| адко́рмнікам | адко́рмнікамі | |
| адко́рмніку | адко́рмніках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)