адзіно́чка

‘тое, што разлічана на аднаго чалавека’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. адзіно́чка адзіно́чкі
Р. адзіно́чкі адзіно́чак
Д. адзіно́чцы адзіно́чкам
В. адзіно́чку адзіно́чкі
Т. адзіно́чкай
адзіно́чкаю		 адзіно́чкамі
М. адзіно́чцы адзіно́чках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)