адзіне́ц
‘той, хто адбіўся ад статка’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| адзіне́ц | адзінцы́ | |
| адзінца́ | адзінцо́ў | |
| адзінцу́ | адзінца́м | |
| адзінца́ | адзінцо́ў | |
| адзінцо́м | адзінца́мі | |
| адзінцы́ | адзінца́х |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)