адзінамагчы́мы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. адзінамагчы́мы адзінамагчы́мая адзінамагчы́мае адзінамагчы́мыя
Р. адзінамагчы́мага адзінамагчы́май
адзінамагчы́мае		 адзінамагчы́мага адзінамагчы́мых
Д. адзінамагчы́маму адзінамагчы́май адзінамагчы́маму адзінамагчы́мым
В. адзінамагчы́мы (неадуш.)
адзінамагчы́мага (адуш.)		 адзінамагчы́мую адзінамагчы́мае адзінамагчы́мыя (неадуш.)
адзінамагчы́мых (адуш.)
Т. адзінамагчы́мым адзінамагчы́май
адзінамагчы́маю		 адзінамагчы́мым адзінамагчы́мымі
М. адзінамагчы́мым адзінамагчы́май адзінамагчы́мым адзінамагчы́мых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)