адзіназако́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. адзіназако́нны адзіназако́нная адзіназако́ннае адзіназако́нныя
Р. адзіназако́ннага адзіназако́ннай
адзіназако́ннае		 адзіназако́ннага адзіназако́нных
Д. адзіназако́ннаму адзіназако́ннай адзіназако́ннаму адзіназако́нным
В. адзіназако́нны (неадуш.)
адзіназако́ннага (адуш.)		 адзіназако́нную адзіназако́ннае адзіназако́нныя (неадуш.)
адзіназако́нных (адуш.)
Т. адзіназако́нным адзіназако́ннай
адзіназако́ннаю		 адзіназако́нным адзіназако́ннымі
М. адзіназако́нным адзіназако́ннай адзіназако́нным адзіназако́нных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)