адві́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. адаўю́ адаўё́м
2-я ас. адаўе́ш адаўяце́
3-я ас. адаўе́ адаўю́ць
Прошлы час
м. адві́ў адвілі́
ж. адвіла́
н. адвіло́
Загадны лад
2-я ас. адві́ адві́це
Дзеепрыслоўе
прош. час адві́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)