адвінці́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. адвінчу́ адві́нцім
2-я ас. адві́нціш адві́нціце
3-я ас. адві́нціць адві́нцяць
Прошлы час
м. адвінці́ў адвінці́лі
ж. адвінці́ла
н. адвінці́ла
Загадны лад
2-я ас. адвінці́ адвінці́це
Дзеепрыслоўе
прош. час адвінці́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)