адву́дзіць

‘высечы, адлупцаваць каго-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. адву́джу адву́дзім
2-я ас. адву́дзіш адву́дзіце
3-я ас. адву́дзіць адву́дзяць
Прошлы час
м. адву́дзіў адву́дзілі
ж. адву́дзіла
н. адву́дзіла
Загадны лад
2-я ас. адву́дзь адву́дзьце
Дзеепрыслоўе
прош. час адву́дзіўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)