адва́жніца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
| адва́жніца | адва́жніцы | |
| адва́жніцы | адва́жніц | |
| адва́жніцы | адва́жніцам | |
| адва́жніцу | адва́жніц | |
| адва́жніцай адва́жніцаю |
адва́жніцамі | |
| адва́жніцы | адва́жніцах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)